Eindelijk op vakantie

En na 190 dagen van aftellen, vertrekken we vandaag eindelijk naar Amerika. Bart en pa en ma W zijn zo aardig geweest om naar Schiphol te brengen. Na we heerlijk bak koffie nemen we afscheid en gaan we op pad. Koffers inleveren, uiteraard was die van Iris het zwaarste:). Eerst vertrekken we richting Toronto, een prima vlucht, die snel verliep. We komen zelfs een half uur voor schema aan. Overstaptijd genoeg. Henk bedenkt dat hij in Canada nog even een peuk moet roken. Had hij dat maar nooit gedaan... Weer terug door de douane kost een hele hoop tijd. Mijn vingerprints worden niet geaccepteerd en we worden daarom aan een balie uitgebreid verhoord. Pfff, en dat voor één sigaret. Oké, verder maar weer. We zijn nog op tijd voor onze vlucht naar Chicago. Een half uur later dan gepland mogen we inchecken. Ook blijven we lang staan wachten daarna. Het schijnt slecht weer te zijn onderweg met veel onweer. En we horen dat er op Chicago niet geland worden. Een uur later vertrekken we alsnog met een aangepast ( lees:langer) reisschema. Onderweg wat turbulentie, maar het weer valt dan zo mee, dat we via een sluiproute toch nog eerder richting Chicago gaan. 2 uur vertraging, maar Greet en Dan staan klaar om ons mee te nemen. Onze koffers rollen als eerste alle 5 van de band, dus tijd om te vertrekken naar Crown Point. Om wat te slapen ofzo..